Ida Kamińska - córka aktorów
Estery Racheli i
Abrahama Izaaka Kamińskich, matka
Ruth Turkow. Jako pierwsza aktorka z krajów komunistycznych została nominowana do Oscara.
Urodziła się 4 września 1899 roku w Odessie. W 1916 zakończyła edukację szkolną i zadebiutowała na deskach Teatru Żydowskiego prowadzonego przez jej rodziców. Później grywała m.in. w Teatrze Centralnym w Lesznie i Trupie Wileńskiej. Wraz z mężem
Zygmuntem Turkowem prowadziła Warszawski Żydowski Teatr Artystyczny w latach 1924-1928. Od 1931 do 1932 roku przebywała na występach w Belgii i Francji. W 1933 założyła własny zespół teatralny działający w Teatrze Nowości. Po wybuchu II wojny światowej schroniła się we Lwowie, gdzie kierowała Państwowym Teatrem Żydowskim. W 1941 roku Niemcy napadły na ZSRR i Ida Kamińska uciekła do ukraińskiego Równego, a potem do Frunze, stolicy Kirgistanu. Tam pracowała w miejscowej filharmonii i kilku innych radzieckich miastach.
Do Polski wróciła w 1947 roku. W latach 1949-1953 była dyrektorem państwowego teatru żydowskiego w Łodzi. Od 1953 do 1955 roku kierowała Dolnośląskim Teatrem Żydowskim we Wrocławiu. W 1955 objęła kierownictwo w teatrze prowadzonym niegdyś przez jej rodziców - Teatrze Żydowskim im.
Estery Racheli Kamińskiej w Warszawie. W latach 1956-1960 Kamińska odbywała tournée po Europie, obu Amerykach, Australii i Izraelu. W 1968 roku wyjechała do USA w związku z wydarzeniami marcowymi i nasilającym się antysemityzmem. W Stanach usiłowała założyć Yiddish Theater, ale jej plany spełzły na niczym.
Kamińska występowała nie tylko w teatrze, ale także w filmach. Zagrała m.in. w "
Bezdomnych" i obrazie "
Mój anioł stróż", jednak najważniejsze dzieło z udziałem Idy to czechosłowacki "
Sklep przy głównej ulicy" w reżyserii
Jána Kadára. Aktorka wcieliła się tam w postać żydowskiej sklepikarki Rozalii Lautmann. Za swoją rolę była nominowana do Oscara w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa, jednak przegrała z
Elizabeth Taylor.
Ida dwukrotnie wychodziła za mąż. Jej pierwszym mężem był
Zygmunt Turkow, z którym doczekała się córki
Ruth. Drugim małżonkiem został
Marian Melman i z tego związku narodził się syn Wiktor.
Kamińska zagrała w swoim życiu 124 role teatralne, wyreżyserowała 65 spektakli, napisała dwa dramaty ("Ongiś był król" i "Zasypać bunkry"), a także dwie książki: "Nie brakuje mi niczego oprócz pracy" i swoją biografię "Moje życie, mój teatr". Ponadto przetłumaczyła na język jidysz 58 sztuk.
Aktorka zmarła na atak serca 21 maja 1980 roku, gdy miała 80 lat. Pochowano ją w Mount Hebron Cemetery w Nowym Jorku.